Heeft u last van mollen?

Een mol is een klein, gravend zoogdier dat behoort tot de familie Talpidae. Mollen hebben een cilindrisch lichaam met fluweelzachte vacht, krachtige voorpoten met klauwen die zijn aangepast om te graven, en slecht ontwikkelde ogen omdat ze voornamelijk ondergronds leven. Ze voeden zich met insecten, wormen en andere kleine ongewervelde dieren. Mollen spelen een rol in het beluchten van de grond, maar kunnen ook schade veroorzaken door hun graafactiviteiten.

Mollen komen voor in gematigde streken van Europa, Azië en Noord-Amerika. In Nederland en België is de Europese mol (Talpa europaea) de meest voorkomende soort. Ze gedijen goed in vochtige, vruchtbare grond waar veel voedsel beschikbaar is. Mollen zijn meestal te vinden in weilanden, tuinen, parken en bosranden.

Mollen zijn te herkennen aan hun kenmerkende graafwerk: molshopen en gangenstelsels onder het oppervlak van de grond. Je ziet zelden een mol boven de grond vanwege hun ondergrondse leefwijze. Ze hebben een donkergrijze of zwarte, fluweelachtige vacht, korte staart, kleine ogen en oren die vaak verborgen zijn onder hun vacht, en grote graafklauwen aan hun voorpoten.

Mollen zijn te vinden in grasvelden, gazons, akkers, tuinen en parken, waar ze ondergrondse tunnels graven op zoek naar voedsel. Ze prefereren goed doorlatende, vochtige grond met een overvloed aan insecten en wormen. Hun aanwezigheid wordt meestal verraden door de molshopen die ze achterlaten wanneer ze aarde uit hun tunnels naar de oppervlakte duwen.

Om van mollen af te komen, kunnen mollenklemmen of vallen worden geplaatst in de actieve tunnels. Een andere methode is het gebruik van mollenschrikapparaten die geluidsgolven of trillingen uitstoten om mollen te verdrijven. Er zijn ook biologische bestrijdingsmethoden, zoals het stimuleren van natuurlijke vijanden zoals uilen of vossen. Soms is het nodig om een professionele ongediertebestrijder in te schakelen.

Mollen zijn niet direct schadelijk voor de gezondheid van mensen, omdat ze niet bekend staan om het verspreiden van ziektes. De schade die ze veroorzaken is vooral esthetisch en agrarisch, zoals het verstoren van gazons, sportvelden, en landbouwgewassen. Hun graafactiviteiten kunnen echter indirect schade veroorzaken aan irrigatiesystemen of funderingen.

Er zijn geen directe gezondheidsrisico’s verbonden aan mollen, dus persoonlijke bescherming is niet noodzakelijk. Om je tuin of gazon te beschermen, kun je hekken of netten onder de grond plaatsen om te voorkomen dat mollen binnendringen. Regelmatig controleren en snel reageren op de eerste tekenen van mollenactiviteit kan helpen om schade te beperken.

Mollen kunnen worden bestreden met vallen of klemmen die in hun tunnels worden geplaatst. Geluids- en trillingsapparaten kunnen ook worden gebruikt om mollen te verjagen. Voor een milieuvriendelijkere aanpak kunnen natuurlijke vijanden worden aangemoedigd, zoals roofvogels of marters. In sommige gevallen is het raadzaam een professionele ongediertebestrijder in te schakelen voor een effectieve aanpak.